Crno bele fotografije i još po nešto

Da li je to stvarno osećaj o kome svi pričamo, ili je nešto što niko od nas ne može da definiše? Da li su leptiri u stomaku? Da li je to način dodira? Uvek smo se pitali? Da li je to ljubav roditelja prema deci? Da li ona večno traje? Da li fotografija može da nam prikaže, pogledajte i razmislite. 

Is it really a feeling that everybody talk or something that none of us can not define? Do you have butterflies in my stomach? Is that the way of touch? We have always wondered? Is it the love of parents to children? Whether it lasts forever? Does the photo can show us, look and think. 

 

 

 

 

 

 

 

Belgrade Beer Fest^TM je po prosečnoj poseti najveći muzičkifestival u Evropi. Za 5 dana koliko traje, Festival poseti preko 500.000 ljudi.Ovakvu posećenost Festival ima zahvaljujući svojim osnovnim principima – besplatnomulazu, raznovrsnom muzičkom programu i širokoj ponudi domaćih i inostranihpivskih brendova.

 

Belgrade Beer Fest^TM je osnovan 2003. godine. Za sedam godinapostojanja preko 3.000.000 posetilaca moglo je da vidi više od 350 besplatnihmuzičkih nastupa, degustira preko 70 brendova piva i učestvuje u brojnimdruštvenim kampanjama.

 

Festival je dobio mnogobrojnapriznanja. Među njima je preporuka britanskog lista the Independent, koji jeBelgrade Beer Fest^TM 2005.godine uvrstio među 20 svetskih događaja koje bi obavezno trebalo posetiti.Profesor Dennis Wilcox, u svojoj knjizi "PR Strategies and Tactics"koja se koristi na preko 350 univerziteta širom planete, naveo je Belgrade BeerFest^TM kaopozitivan primer marketinga i PR kampanje. Povodom velike društvene kampanje"Biram da recikliram", čiji su ciljevi bili da se ojača ekološkasvest građana i kupe reciklažni kontejneri za beogradske škole, Festival je odmarketinškog časopisa "Taboo" dobio 2009. godine nagradu zamarketinški događaj godine.

 

Belgrade Beer Fest^TM se etablirao kao jedan od najznačajnijihsegmenata turističke ponude Srbije, te kao brend koji radi na promovisanjuzemlje i jačanju njenog imidža.

 

 

Belgrade Beer Fest^TM is with average number of visitors, thebiggets music festival in Europe. Within 5 days over 500,000 people werevisiting the Festival. The large number of visitors is mostly owing to thebasic festival principles – entrance free of charge,miscellaneous music program and wide range of foreign and domestic beer brands.

 

Belgrade Beer Fest^TM was founded in year 2003. During theseven years of its existance over 3,000,000 visitors enjoyed in over 350 musicperformances (free of charge), tasted over 70 beer brands and were able to takepart in numerous social campaigns.

 

Festival recieved numerousrecognitions. Among these recognitions is a recommendation of the Britishnewspaper The Independent placed the Belgrade Beer Fest^TM among 20 world events that should beseen. In addition to that, well known proffesor Dennis Wilcox, in his book"PR Strategies and Tactics", used at over 350 Universities all overthe world, presented Belgrade Beer Fest^TM as postitive example of marketing and PRcampaign. One of the last recognitions, Festival recieved in 2009 as themarketing event of the year. This recognition was given by expert marketingmagazine "Taboo", for a big social campaign "I choose to Recycle".The goals of the camapign were to build the ecological awareness in Serbia andto buy recycling containers for Belgrade elementary schools.

 

Festival is established asone of the most important segments in the Serbian tourist offer and as a brandwhich promotes our country and improves image of our country.

 

 

 Bina 2009..

 

 Jelen štand....

 

 Društvo....

 

 :)

 

 Gužva....

 

 Sve je tako lepo :).....

 

 Šta reći.... :)  

 

Slika napravljena lepljenjem delova papira ili fotografija. SYN. Montaža. Kreacija umetničkog dela lepljenjem oblikovanih komada štampanog materijala i drugih materijala na površinu. Kompozicija. Korišćenje materijala bilo koje vrste - komadi novina, tapeta, materijala za šivenje.. itd. - zalepljene na kanvas ili neku drugu površinu, obično u kombinaciji sa slikanim ili crtanim elementima, tehnika koju su prvi koristili kubisti i dadaisti. Svrha nije bila samo dekorativna, već i da pruži vizuelnu stimulaciju kontrastom ili harmonijom prave substance materije sa naslikanom površinom.

Dadaisti su razvili ideju do asortimana suprotnih objekata i time proizveli veoma upadljiv i genijalan efekat, kao Kurt Schwitterove "kompozicije" autobuskih karata i drugih cudnih materijala i objekata. Max Ernst je dodao veoma čudan nadrealizam sastavljajući različite isečke i graviranog drvća iz 19. veka, postupkom koji se može porediti sa montažom u fotografiji. On je takodje izumeo "frotaz" sto jednostavno znači dodatak dizajnu trljanjem o neku neravnu površinu i reprodukovanjem nepravilnosti i texture.

 

Picture made by sticking together pieces of paper or photographs; SYN. montage. Creation of an artistic work by pasting shaped scraps of printed matter and other materials to a surface; such a composition.  Use of materials of any kind—pieces of newspaper, wallpaper, fabric, etc.—stuck on a canvas or other surface, usually in conjunction with a painted or drawn element of design, a technique first used by Cubist and Dadaist artists. The purpose, as in the Cubist still life of Braque and Picasso (the first artists to use collage), was not only decorative, but also to provide a visual stimulant by the contrast or harmony of a real material substance with a painted surface. 

The Dadaists extended the idea to any assortment of incongruous objects, fortuitously producing some striking or ingenious effect, such as Kurt Schwitter’s “compositions” of bus tickets and other odds and ends. Max Ernst gave it a surrealist weirdness by fitting together incongruous cuttings from 19th-century wood-engravings, a process which may be compared with the photographer’s “montage”. He also invented “frottage”, which simply meant the addition to a design of a rubbing taken from some uneven surface and reproducing its irregularities and texture.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Predstaviću vam Coku i Donu, zlatnog retrivera i dogo argentinu. Moja dva anđela koja žive sa nama, Zlatni retriver tri godine a Dogo Argentina nekoliko meseci. 

  I will introduce Coku and Donu, a golden retriever and dogo argentino. My two angels, who live with us, golden retriver three years, a few months dogo argentino. 

Photographer: Katarina Nikic

Camera: Nikon D40

 

Godine2007, imala sam priliku da odem da se odmorim nekoliko dana na moru. Kao i uvek  nigde ne idem bez fotoaparata. To je bilo savršen momenat da zabeležim lepote Crnogorsko  primorja. Kroz nekoliko fotografija ću vam dočarati  neka  mesta koja smo  obilazili, kao i plazu Jaz gde smo svaki dan provodili i odmarali se.

 

In 2007 I had a chance to spend a few days in Montenegro. As always i never leave my camera at home. That was a perfect opportunity to capture the beauty of the Montenegro coast. These pictures show some of the places I went, as well as the beach call Jaz where I spent almost every day just hanging out with friends. 

Photographer: Nikic Katarina

Camera: Sony Cyber shot 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stepeniste u dvoristu crkve 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Crkva 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Plaza Jaz 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tijana  

 

 

 

 

 

 

 

 

Kao što sam napomenula da mnogo volim  fotografiju, došla sam na ideju da sa mojom drugaricom uradim nekoliko slika. Ideja se odnosila na konkretno, da slike izgledaju kao za buk,ona bih bila model a ja bi  je fotografisala. Fotoaparat koj smo koristili je bio D40 Nikon. Njeno ime je Snežana Todorović. Videćete poređenje slika koje su orginal i naravno u crno bele. Iz ove ideje proizašlo je dosta kvalitetnih slika, izdvoiću samo par.

Posto sam primetila da dosta poseta imam iz inostranstva, od sad pa nadalje tekst ce biti na srpskom  i na engleskom jeziku.

As i mentioned before i love photography very much. Idecided to shoot couple of pictures with my friend. We wanted to make thephotos look like photos for a modeling portfolio and make them color and thenblack and white for a comparison. As i am an amateur photographer and i donthave a studio we had to do the photo shoot in her house using just daylight andregular home lights. Make-up and wardrobe are ours as well.

Photographer: Katarina Nikic
Model: Snezana Todorovic 

Camera: Nikon D40

 

 

Većina ljudi kad čuje da volim crno bele fotografije, kaže mi da gledam i na svet tako. Iskreno ne znam, mozda se desi  ponekad . Želja mi je da se bavim fotografijom. Evo nekoliko slika, koje opisuju jednu sunčanu nedelju u Beogradu.

Fotoaparat: Nikon D40 

 

  hehehe....ovako se dogovara sl. nedelju kad sta i kako

 

  pila se kafa i jos po nestoo....

 

  eeee to se zove uzivancija....

 

   mi volimo da setamo ....

 

  malo smo mracni ali kul :) 

 

 

Akt je estecki shvaćen nagon ljudckog tela, dosta je zastupljen u današnjem bavljenju fotografije. A dosta je fokusiran na crnoj beloj fotografiji, same fotografije pokazuju naj bitinije delove i crte tela. Ljudi često vole da pored sa pornografijom ali se ne dešava svuda u svetu, po nekim istraživanjima to zavisi od kulturnih i religioznih opredeljenja posmatrača.

 

 

 

 

Ovde možete pogledati nekoliko fotografija kako je Beograd izgledao nekada i sad. Crno bele fotografije najlepše govore stvarno i pokazuju kako je nekada izgledao, kao što svaka fotografija ima svoju priču.

 

 seno ispred Skupštine :)

 

 

 Knez Mihajlova

 

 Kneza Miloša 

 

  Beograd danas

Kao sto i rekoh prolazile su godine, došlo je do mnogih promena što se tiče samih fotografija. Danas je dosta zastupljena digitalna fotografija. Dokle opet postoje mnogi fotografi koji su i dalje privrženi crno belim fotografijama.Danas dolazimo do momenta da jedan fotograf uradi fotografiju u boji i putem tehnologije koja nam danas pruža mnogo prebaci je u crno belu. Pomislilo se u jednom momentu da ce crno bela fotografija izumreti, ali današnja situacija govori totalno nešto drugo ocigledno da su se mnogi prevarili sto su pomislili tako. Ja evo kad jedna od osoba koja obožava fotografiju  vise preferiram crno belu nego u boji. Nekako me prodseća na neko prošlo vreme.

 

 

Vilijam Henri Foks Talbot je bio engleski naučnik i umetnik koji je prvi izumeo postupak razvijanja pozitiv fotografija na papiru sa negativa u kasnim tridesetim godinama. Počeo je sa istraživanjima još 1933. bio je dosta obrazovan.

Od 1835. godine Talbot snima kamerom obskurom. Većinu snimaka je načinio u svojoj kući ili u neposrednoj blizini. Slika je kopirana sa ploče na papir, razvijana i fiksirana, tako da se po prvi put stvorila pozitiv slika koja se mogla umnožavati u beskonačan broj primeraka. Ekspozicija u kameri opskuri je trajala oko 5 minuta pri jakoj sunčevoj svetlosti. Slika se razvijala u smeši srebro-nitrata i galske kiseline, a fiksirala u natrijum-jodidu.

Talbot objavljuje prve fotografije sa svojim tekstovima u časopisu The Art Union i izdaje knjigu The Pencil Of Nature “olovka prirode” sa 24 svoje fotografije i propratnim tekstom. Knjiga je predstavljala romantičan porodični album, reklamnu brošuru, istorijski dokument, vodič kroz tehnologiju fotografije i demonstriranje novog načina izdavanja. Talbot je postavio osnove moderne fotografije, a na njegovim istraživanjima zasnovani su i današnji postupci izrade fotografije. Dagerov postupak kojim je stvarana samo jedna slika predstavljao je ćorsokak u napredovanju fotografskih istraživanja, mada je od značaja kao prvenac.

Za zvanični nastanak fotografije vezuje se godina 1839. kad je Luj Žak Mande Dager demonstrirao fotografiju na posrebrenoj metalnoj ploči koju je prvo izlagao uticaju joda i dobijao srebro-jodid. Došao je do zaključka da se emulzija može razviti isparavanjem žive, što je uticalo na skraćenje ekspozicije na 15 minuta. Živa je prianjala na delove emulzije na koju je delovala svetlost. Slika se fiksirala hiposulfitom sode, a ispirala destilovanom vodom i nije se mogla umnožavati. Postupak je nazvan dagerotipijom, a munjevitom brzinom je osvojio svet.

Posle ovih dostignuća po prvi put u istoriji, sliku može načiniti neko ko ne mora biti veštih ruku. Svako ko se upozna sa fotografskim postupkom može biti u tehničkom smislu isto tako uspešan kao i pronalazač. Pronalaskom fotografije slikari portretisti su se zabrinuli za svoju budućnost, a crkva u prvo vreme nije priznavala dokaze da se “priroda može naterati da spontano proizvede sliku”, smatrala je fotografiju đavoljim izumom. Na sastanku Akademije nauka Francuske XIX avgusta 1839. godine zvanično je priznata fotografija kao Dagerov pronalazak, a među prisutnima je kako se posle pričalo vladalo takvo uzbuđenje, kao posle pobedničke bitke.

U Evropi su većina dagerotipija bili portreti, dok su Amerikanci često ovaj proces koristili i za pejzaže. Prvi fotografski časopis je osnovan 1850. godine u Njujorku, zvao se Daguerrian Journal. Na obali reke Hadson su nastale dve fabrike koje su proizvodile material za dagerotipiju, a kasnije je pored njih nastao čitav grad koji je nazvan Dagervil.

Fotografija je nastala u Francuskoj prve polovine XIX veka, iako je u to vreme nauka bila razvijenija u Engleskoj, Americi i Nemačkoj. Žoze Nisefor Nieps je 1822. godine izradio prvu fotografiju na kalajnoj ploči dimenzija 16 x 20 cm. Služio se kamerom obskurom, u početku malog formata snimka 3 x 3 cm. Ploču je prevlačio slojem asfalta, a ekspozicija je trajala osam sati na letnjem sunčanom danu. Slika je razvijana u biljnim uljima. Svetle detalje je predstavljao sloj asfalta, a tamne ploča, koja se providela u pozadini po ispiranju asfalta. Slika je bila obrnuta kao u ogledalu, pa je od 1825. počeo da fotografiše kroz prizmu sa ogledalom ispred sočiva. Najstarija sačuvana (i jedina) Niepsova fotografija pogled sa prozora datira iz 1826. godine.

Nieps je slike dobijene ovim postupkom nazvao heliografijama, slikama dobijenim na osnovu sunčeve svetlosti. Očajnički se borio da dokaže svetu vrednost svog pronalaska. Nije uspeo, umro je u siromaštvu, ali je njegov sin Isidor imao izvesnih uspeha u prodaji patenata.

Prva istraživanja

Osnovni principi fotografisanja se zasnivaju na prirodnim zakonima, pre svega na zakonu prostiranja svetlosti. Na taliru iz Brunsvika iz 1589. stoji natpis: Svetlost i sočivo kakvu korist daju onome što pogled i pamet nemaju? Ljudima je od davnina bilo jasno da se slika registruje na uglačanim površinama, na primer na mirnoj vodi, ali nisu uspevali da je zadrže. U Staroj Grčkoj Aristotel je istražio optičku zakonitost prolaska svetlosti kroz mali otvor.

Slikari su pre nastanka fotografije koristili kameru opskuru da bi crtali konture nekog prizora. Kod crtanja portreta osobu su postavljali napolje, na sunce, a oni su u zamračenoj sobi sa malim otvorom crtali projektovanu sliku. Prilikom pomračenja Sunca 1999. godine Beograđani su projektovali polumesečastu sliku delimično pomračenog Sunca na asfaltu kroz cev koja je na gornjem kraju imala malu rupu.

Danijelo Barbaro je 1568. godine zaključio da se slika može izoštriti dodavanjem kompleksa sočiva raznih veličina. Istraživači su vekovima pokušavali da pronađu materiju osetljivu na svetlost da bi odmah, ili posle hemijske reakcije te materije ostvarili sliku prizora. Godine 1663. Robert Bojl je ustanovio da srebro-hlorid tamni pri izlaganju svetlosti. Žan Senebije je 1782. dokazao da srebro-hlorid ne reaguje isto na različite talasne dužine sunčevog spektra. Dok je na plavi deo spektra reagovao posle 15 sekundi eksponiranja, na crveni je reagovao tek posle 20 minuta. Takođe je ustanovio da neke smole posle izlaganja svetlosti gube svoju rastvorljivost u biljnim uljima, stvrdnjavaju se, što je kasnije razradio Nisefor Nieps.

Od sredine XIX veka do danas tehnologije fotografije su evoluirale kroz procese koji su nazivani: heliotipija, dagerotipija, kalotipija, želatinsko srebrne slike, fotogravure, fotogeno slikanje, autohromne ploče, procesi EP2 i RA4 fotografije u boji, polaroid postupak, digitalna fotografija ...

Ukoliko možete da pročitate ovaj članak, uspešno ste se registrovali na Blog.rs i možete početi sa blogovanjem.